Paşinyan əlacsız, çarəsiz qalıb

44 günlük müharibədə rüsvayçı məğlubiyyətə uğrayan dırnaqarası “böyük” Ermənistan 16 noyabrda dövlət sərhədinin Laçın-Kəlbəcər istiqamətində törətdiyi təxribatlar zamanı növbəti dəfə layiqli cavabını aldı.

Beləliklə, Qarabağda Azərbaycanın Dəmir Yumruğunun altında əzilən Ermənistan Zəngəzur istiqamətində də Azərbaycanın böyük gücü ilə qarşılaşdı və anladı ki, indiyə qədər mif kimi uydurulmuş “məğlubedilməz Ermənistan” əslində yoxdur, sadəcə güclü Azərbaycan var və onun ölkəsi, onun ordusu Azərbaycanın passionar gücü qarşısında duruş gətirmək, müqavimət göstərmək iqtidarına malik deyil.

Məhz bu həqiqəti dərk etdiyinə görə Nikol Paşinyan dünən parlamentin “hökumət saatı”ndakı çıxışı zamanı, bu gün isə hökumətin iclasında verdiyi açıqlamalarda Ermənistanın Azərbaycanla sülh danışıqlarına hazır olmasından, Rusiyanın təqdim etdiyi sərhədlərin delimitasiyasına dair təkliflərin Ermənistan üçün məqbul olmasından danışdı. Başqa sözlə desək, Ordumuzun qətiyyətli cavab zərbələri Ermənistanın avantürist baş nazirini realist düşünməyə, konstruktiv mövqe nümayiş etdirməyə vadar etdi.

İkinci Qarabağ müharibəsindən sonra onsuz da dərin mənəvi-psixoloji böhrana girmiş erməni cəmiyyəti bu son döyüşlərdən sonra ümumiyyətlə iki əks düşərgəyə, əks qütbə bölünüb. İndi erməni cəmiyyəti bütünlüklə nifrətə təslim olub. Müharibə tərəfdarları (revanşistlər) ilə müharibədən və siyasi xaosdan bezənlər arasında antoqonizm və düşmənçilik pik həddə çatıb. Erməni cəmiyyəti hazırda əsl “barıt çəlləyi”ni xatırladır. Üstəgəl hakimiyyətyönlü KİV-in və Anna Akopyanın apardığı anti-Rusiya məzmunlu təbliğat son günlər erməni cəmiyyətində nifrətin dozasını bir qədər də artırıb. Bir-birilərinə qarşı dərin nifrət bəsləyən ermənilər, eyni zamanda Rusiyaya da nifrət edirlər. Onlar həm 44 günlük müharibənin gedişində, həm də ümumən son bir il ərzində baş verən insidentlər, təxribatlar zamanı Rusiyanı Ermənistana lazımi qədər kömək etməməkdə ittiham edirlər.

Bir sözlə, ermənilər ard-arda üzləşdikləri məğlubiyyətlərin obyektiv səbəblərini soyuq ağılla təhlil etmək və nəticələri qəbullanmaq əvəzinə, əksinə, hələ də yorulmadan “günah keçisi” axtarırlar. Ümumiyyətlə, erməni cəmiyyəti özünütənqid hissindən tamamilə məhrum olub. Ona görə də ermənilər ötən bir il ərzində nə baş verdiyini hələ də düzgün dəyərləndirə bilmirlər. Bu isə erməni xalqını sürətlə özünüməhvetmə stadiyasına sürükləyir. 16 noyabr döyüşlərinin nəticələri bu prosesi daha da sürətləndirdi. Odur ki, Paşinyanın belə bir cəmiyyəti, belə bir ölkəni yaxın gələcəkdə məğlubiyyət sindromundan xilas etməsi mümkünsüz olacaq.

Əlisahib Hüseynov,
Milli Həmrəylik Partiyasının sədri