"Heydər Əliyev yolu Azərbaycanın inkişaf yoludur!"

Sadiq Qurbanov
Milli Məclisin Təbii ehtiyatlar, energetika və ekologiya komitəsinin sədri

Dəyərli dostlar, sevimli gənclər!

Sizə Azərbaycanda bir dövrün sonu, yeni bir dövrün başlanğıcına start verildiyi bir tarix haqqında danışmaq istəyirəm.

Bu 04 iyun 1993-cü il idi.

Azərbaycan hərbi-siyası böhran içində idi. Vətəndaş müharibəsi qapımızı döyürdü. Bir tərəfdə səriştəsiz hökumət, digər tərəfdə keçmiş korpus komandiri Surət Hüseynovun başçılıq etdiyi hərbi qüvvələr. 35 nəfər öldürülür, hökumət nümayəndələri girov götürülür və.s.

Xalq nə edəcəyini bilmirdı, yeganə çıxış yolunu ulu öndərimiz HEYDƏR ƏLİYEVin hadisəyə müdaxiləsində görürdü. Həmişə xalqının ağır günündə həyan olan dahi rəhbər bu dəfə də dövləti xilas etmək, yeni qazanılmış müstəqilliyi qorumaq üçün paytaxt -Bakıya çağrılır. Ümummilli Lider qısa müddətdə bu tarixi missiyanın öhdəsindən layiqincə gəlir və Azərbaycanın ən ağır günündə ölkənin müstəqilliyini və varlığını təhlükəyə atan şəxslərin hamısını siyasi-hərbi səhnədən uzaqlaşdırır.

Əslində bu məsələyə təkcə həmin gün Gəncədə baş verənlərdən yox, daha geniş çərçivədən baxmaq lazımdır. 70 il mövcud olmuş imperiyanın dağılmasilə xalqımızda milli oyanış baş qaldırmışdı. Müstəqilliyin əldə olunmasilə siyası idarəetmə yeni yanaşma tələb etməyə başlamış, elə bu səbəbdən ölkədə hakimiyyət böhranı yaranmışdı. Bir tərəfdə öz hakimiyyətini qoruyub saxlamaq istəyən “köhnələr” - Ayaz Mütəllibov və komandası, digər tərəfdə isə nəyin bahasına olursa-olsun, hakimiyyəti ələ almağa çalışan cəbhəçilər bu böhranın daha da dərinləşməsi üçün öz “töhfələrini” verməkdə idilər. Zaman keçdikcə qütbləşmə və qarşıdurma kəskinləşirdi.

Fikrimcə, Xocalı faciəsi, Şuşa və Laçının işğalı məhz Bakıdakı bu qarşıdurmanın nəticəsi oldu. Nəhayət, 1992-ci il mayında cəbhəçi bəylər hakimiyyəti ələ keçirdilər. Bu naşı komandanın hakimiyyətdə olduğu qısa müddətdə nələr baş verdi, indi bu barədə geniş danışmağa ehtiyac yoxdur – hər şey aydındır. Vəziyyəti o həddə gətirib çıxardılar ki, 1993-cü ildə Azərbaycan dövlətinin taleyi sual altında düşdü. Gəncədə qiyam baş verdi, qardaş qırğını törədildi. Xalq bu vəziyyətdə bütün siyasi qüvvələrdən imtina edərək, bütün ümidini böyük şəxsiyyət, ümummilli liderimiz Heydər Əliyevə bağladı. Movcud vəziyyəti idarə edə bilməyən, geosiyasi məsələlərdən baş çıxarmayan “bəylər” də öz həyatlarının təhlükədə olduğunu anlayaraq, məcburiyyət qarşısında qalaraq, üzlərini Naxçıvana - ümummilli liderimizə tutdular. Xalqın tələbi ilə hakimiyyətə qayıdan Ümummilli Lider vəziyyəti ustalıqla təhlil edərək, böhrandan çıxış yollarını müəyyənləşdirdi.

Gəncədə olan hadisələr əslində böyük planın görünən tərəfi idi. Baş verənlər SSRİ-nin dağılmasından sonra Rusiyanın o vaxtkı rəhbərliyində hələ də imperialist təfəkkürlü insanların imperiyanı bərpa etmək, yenidən Azərbaycanı və o cümlədən digər müstəqillik əldə etmiş dövlətləri açıq-aşkar öz təsir dairələrinə almaq planlarının məntiqi nəticəsi idi.

Hadisələrin sonrakı analizi onu deməyə əsas verir ki, bu qüvvələrin planı Dağlıq Qarabağda Azərbaycan ordusunu məğlubiyyətlərə düçar etmək, ölkənin şimalında və cənubunda etnik separatizmi qızışdırmaq, daxildən narazı qüvvələri ələ almaq və bununla siyasi böhran yaradaraq imperiyalist məqsədlərinə nail olmaq idi. Bunun üçünsə onlar tərəfdən əlverişli şərait var idi. Belə ki, heç bir siyasi səriştəsi olmayan, dövlət idarəetmə sistemini anlamayan inşanlar hakimiyyəti ələ keçirmişdilər.

Azərbaycan xalqının ümummilli lideri Heydər Əliyev öz xilaskarlıq missiyası ilə ölkəmizin müstəqilliyini qorudu, respublikada tüğyan edən ictimai-siyasi böhranı aradan qaldırdı və inkişafın təməlini qoydu. Bu gün də onun ideologiyasının təntənəsi müstəqil respublikamızın davamlı inkişafında özünü büruzə verir və regionda və dünyada Azərbaycanın nüfuzu daha da artır. Bu gün xalqımız xoşbəxt anlarını yaşayır. Ali Baş Komandan İlham Əliyevin rəhbərliyi və qəhrəman oğullarımızın şücaəti nəticəsində SSRİ adlanan imperiyanın xalqımıza “bəxş etdiyi” son mirasda öz həllini tapdı.

Torpaqlarımız erməni işğalından azad oldu. Məhz indi xalqımız sözün həqiqi mənasında müstəqilliyin bütün komponentlərini özündə ehtiva edən şəraitdə və firavanlıq içində yaşayır. Bu gün o hadisələrin təhlili göstərir ki, əgər 1993-cü ilin iyununda xalqın dəvəti və tələbi ilə ümummilli liderimiz Heydər Əliyev yenidən hakimiyyətə qayıtmasa idi, bu gün nəinki torpaqlarımızın düşmən tapdağından azad edə bilərdik, hec Azərbaycanın müstəqilliyindən, varlığından söhbət açmaq mümkün olmayacaqdı.

Heydər Əliyev yolu Azərbaycanın inkişaf yoludur!

Yaşasın bu yolun sadiq davamçısı İlham Əliyev!

Yaşasın müstəqil Azərbaycan! və onu sevənlər!